Franse gastronomie: gezelligheid, diversiteit en verfijning
Een oud sociaal ritueel ter viering van gezelligheid
De uniekheid van de Franse gastronomie ligt in zijn dubbele karakter als zowel een sociaal gebruik als een oud ambacht: al in de Middeleeuwen organiseerde de aristocratie banketten waar veel gasten zich rond een rijkelijk gedekte tafel verzamelden. In 2010 classificeerde UNESCO de Franse gastronomische maaltijd als immaterieel cultureel erfgoed, waarbij het werd erkend als zowel een identiteitsritueel inherent aan het Franse sociale leven als een specifieke expertise. De grote diversiteit aan gerechten die het omvat, en de kunst om elk gerecht te combineren met de juiste wijn, maken de Franse gastronomie tot een unieke nationale schat. De verschillende specialiteiten die het vormen, zoals choucroute en flammekueche in het noordoosten, kig ha farz, coquilles, en rillettes in het noordwesten, garbure, veal axoa, of eend confit in het zuidwesten, bouillabaisse, tielle à la Sétoise, en bourride in het zuidoosten, elke regio bevestigt zo zijn identiteit.
Een rijke en gevarieerde gastronomie
Een land van contrasten, Frankrijk heeft een grote verscheidenheid aan landschappen en regionale gebruiken die de rijkdom en diversiteit van de Franse gastronomie verklaren. De keuken van elke regio kan worden beïnvloed door geografie en klimaat. Bretagne heeft geprofiteerd van zijn nabijheid tot de kust om een aanbod van vis en zeevruchten te ontwikkelen (kreeften, langoustines, mosselen, coquilles). Terwijl de Normandische weiden de veeteelt en zuivelproductie begunstigen (kaas, room), produceert de warmere en zonnigere Provence veel fruit, citrusvruchten en olijven, waarvan de olie de basis vormt van de Zuid-Franse keuken. De Béarn, zonnig en vochtig, is bevorderlijk voor de teelt van maïs voor pluimveevoer. Deze zijn te vinden in de gastronomie van het zuidwesten, of het nu gaat om poule au pot, foie gras, eendenborst en cassoulet.
Rijke en diverse culturele invloeden
De rijkdom van de Franse gastronomie wordt echter ook verklaard door zijn geschiedenis en culturele diversiteit. Zo is in het oosten, gekenmerkt door Vlaamse en Germaanse invloeden, koken met room of bier gebruikelijk, en zijn varkensvlees, witlof en aardappelen veelvoorkomend. Deze zijn te vinden in quiche lorraine en gratin dauphinois. Italiaanse cultuur domineert in Corsica (charcuterie, polenta, brocciu), terwijl de Catalaanse traditie zichtbaar is in de Midi (ansjovis, brandade de morue, cargolade). Overzees halen de Antilliaanse en Réunionse keukens hun rijkdom uit de culinaire tradities van de volkeren die er hebben gewoond: Indianen, Afrikanen, Fransen… Hun talent voor vlees- en vismarinades, evenals de kunst van het gebruik van specerijen, heeft veel grote koks geïnspireerd die zich hebben laten inspireren door crab matoutou of Creoolse marinades voor hun eigen culinaire creaties.
