De Wild Atlantic Way ontdekken

De Wild Atlantic Way is de langste gedefinieerde kustroute ter wereld die zich uitstrekt van de zuidelijke pracht van County Cork langs de prachtig ruige westkust tot de noordelijke hoogten van Donegal.

De route heeft 157 ontdekkingspunten, meer dan 3500 attracties en activiteiten, en loopt door tal van vredige Ierse dorpjes, vol charme en gastvrijheid die synoniem zijn geworden met het landelijke Ierland. Je passeert ook de levendige culturele steden Cork en Galway, die elk een eindeloze hoeveelheid attracties en activiteiten bieden, evenals de beste culturele ervaringen van het land.

Bijna tweederde (65%) rijdt een deel van de Wild Atlantic Way tijdens hun verblijf in Ierland. Als je de voorgestelde route volgt, word je van de gebaande paden geleid langs klifwegen, die enkele van de beste kustuitzichten ter wereld bieden, en naar landelijke gebieden zoals Connemara. De regio Connemara, ten noorden van Galway, heeft een ongerept uitgestrekt landschap met prachtige bossen, meren en bergketens, evenals een van de laatste overgebleven Iers sprekende gemeenschappen.

Achill Island: 

Achill Island is het grootste kusteiland van Ierland en is bereikbaar via een brug die in 2008 is voltooid vanaf Polranny. Achill ligt op ongeveer veertig mijl rijden van Castlebar. Het eiland heeft een van de kastelen van Grace O’Malley, de Achill Mission, de Kildamhnait-kerk en het mysterieuze verlaten dorp. De kliffen van Croaghaun zijn de hoogste zeekliffen van de Britse eilanden en de derde hoogste van Europa, die het meest indrukwekkend vanaf het water te zien zijn. De berg Slievemore domineert het midden van het eiland en onderstreept de verbazingwekkende natuurlijke schoonheid van de omgeving, zelfs met de extra ontwikkeling van de huidige bevolking.

Croagh Patrick:

Croagh Patrick is een 2507 voet hoge berg twintig mijl ten westen van Castlebar en vijf mijl van Westport, en is ook een belangrijke bedevaartsplaats. Liefkozend en lokaal bekend als de ‘Reek’, beklimmen elk jaar op de laatste zondag van juli – Reek Sunday genoemd – tienduizenden pelgrims de top, zoals ze dat al 1500 jaar doen. Daarvoor was Croagh Patrick de plaats van zonnewende aanbidding van vóór 3000 v.Chr., maar het verwierf zijn plaats in de christelijke eerbied sinds Sint Patrick veertig dagen en veertig nachten vastte op de top.

Connemara National Park:

Bij de westkust van Co. Galway, ongeveer vijftig mijl van Galway City, bij het dorp Letterfrack, ligt meer dan 7000 hectare van het prachtige Connemara National Park. Gevuld met interessante planten, waaronder vleesetende zonnedauw en vetblad, een grote verscheidenheid aan vogelsoorten, zoals smelleken, sperwers en slechtvalken, is het park de thuisbasis van enkele van de hoogste bergen van Co. Galway, zoals Benbaun, Benbrack en Bencullgh, en de Glenn of Mór. Wandel- en ruiterpaden doorkruisen het park, en er is een bezoekerscentrum net ten zuiden van het kruispunt van Letterfrack dat parkeergelegenheid en een theesalon biedt, plus begeleide natuurwandeltochten.

De Cliffs of Moher:

Op de uiterste rand van The Burren, onder constante bombardementen van de wilde Atlantische zeeën, staan de machtige Cliffs of Moher stevig. Ze variëren van 390 voet bij Hag’s Head tot 702 voet op het hoogste punt, net ten noorden van O’Brien’s Tower. Vanaf de toren, gebouwd in 1835, kunnen bezoekers genieten van spectaculaire uitzichten op Galway Bay, de Aran-eilanden, de Maumturks-bergketen en de Twelve Pins. De Clare County Council neemt de ongerepte natuur van de kliffen serieus, tot het punt dat het Cliffs of Moher Visitor Centre volledig is ontworpen om te draaien op hernieuwbare energie en in de heuvel is gebouwd om zo onopvallend mogelijk te zijn.

De Skelligs:

De UNESCO-werelderfgoedlocatie heeft een aanzienlijke toename van het aantal bezoekers gezien na zijn verschijning in de huidige Star Wars-trilogie. Genoemd naar de aartsengel Michael, verschijnt Skellig Michael als een onverbiddelijke rots die zevenhonderd voet uit de zee oprijst. Het is verbazingwekkend om te bedenken dat er hier een nederzetting en een christelijk klooster was vanaf ongeveer de zesde eeuw tot ver in het volgende millennium. Het klooster zit nog steeds vierhonderd voet hoog in de rotsen, alleen bereikbaar via zeshonderd individuele treden die direct in de klif zijn uitgehouwen. Tussen de overblijfselen van het klooster zijn de bijenkorven van de monniken, de groentetuin en de waterbak te vinden. In 1820 werden er ook twee vuurtorens op het eiland gebouwd.